Τ ο τραγούδι έχει κολλήσει στο repeat και όμως, κάθε φορά νιώθω και κάτι διαφορετικό ακούγοντάς το. Και μία απ’ αυτές αισθάνθηκα πως θέλω να γράψω γι’ αυτά που με κάνουν ευτυχισμένη και έτσι να τους πω ευχαριστώ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ… Στον άνθρωπο που περίμενα να έρθει και δεν ήρθε ποτέ και έτσι έδωσε την ευκαιρία σε άλλους ανθρώπους να με πλησιάσουν και να πάρουν αυτά που είχα για να τα δώσω. Στον έρωτα που είμαι ερωτευμένη μαζί του και δεν το ξέρει. Γιατί κάποιες φορές το να το σκέφτεσαι είναι πιο δημιουργικό απ’ το να το ζεις. Σε εκείνους που προσπάθησαν να δυσκολέψουν τη ζωή μου με την κακία τους και δεν με έκαναν ίδια με αυτούς. Στην απόφαση μου να μείνω ‘εγώ’ και ν’ αντέξω την κακεντρέχειά τους αντί να αλλάξω ώστε να με αφήσουν ήσυχη. Στους δικούς μου ανθρώπους που με αποδέχονται, με ανέχονται και στέκουν διακριτικά κάπου μακριά μα πάντα εδώ, με την αγάπη τους να με περιμένει. Στους κριτές μου που μου δίνουν αξία. Στα συναισθήματά μου που κ