Ali Falak Θα’ ρθει η ώρα, θα δεις που δεν θα θες άλλο να κρυφτείς. Θα’ρθει η ώρα θαρρώ με βήματα γερά να πατώ. Δεν φοβάμαι σκιές από ένα χτες γεμάτο πληγές. Σαν ασπίδα κρατώ πως τέλειωσαν όλα μα εγώ είμαι εδώ. Πως μπορώ και γελώ και αν οι άλλοι μισούνε εγώ θ’αγαπώ! Με κοιτώ τώρα πια και βλέπω δυο μάτια σίγουρα για αυτά που θέλω αυτά που ποθώ αυτά που ξέρω αυτά που είμαι εγώ. Και αν εσύ γελάσεις και πεις ‘Είσαι μια άλλη, μακριά μου να ζεις.’ ‘Είμαι επιτέλους εγώ’, θα πω, ‘κρυμμένη αιώνες σε σπηλιές αλλονών.’