Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η λίστα της ευτυχίας








Το τραγούδι έχει κολλήσει στο repeat και όμως, κάθε φορά νιώθω και κάτι διαφορετικό ακούγοντάς το. Και μία απ’ αυτές αισθάνθηκα πως θέλω να γράψω γι’ αυτά που με κάνουν ευτυχισμένη και έτσι να τους πω ευχαριστώ.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ…

Στον άνθρωπο που περίμενα να έρθει και δεν ήρθε ποτέ και έτσι έδωσε την ευκαιρία σε άλλους ανθρώπους να με πλησιάσουν και να πάρουν αυτά που είχα για να τα δώσω.

Στον έρωτα που είμαι ερωτευμένη μαζί του και δεν το ξέρει. Γιατί κάποιες φορές το να το σκέφτεσαι είναι πιο δημιουργικό απ’ το να το ζεις.

Σε εκείνους που προσπάθησαν να δυσκολέψουν τη ζωή μου με την κακία τους και δεν με έκαναν ίδια με αυτούς.

Στην απόφαση μου να μείνω ‘εγώ’ και ν’ αντέξω την κακεντρέχειά τους αντί να αλλάξω ώστε να με αφήσουν ήσυχη.

Στους δικούς μου ανθρώπους που με αποδέχονται, με ανέχονται και στέκουν διακριτικά κάπου μακριά μα πάντα εδώ, με την αγάπη τους να με περιμένει.

Στους κριτές μου που μου δίνουν αξία.

Στα συναισθήματά μου που κατάφερα επιτέλους να εξωτερικεύσω και δεν στοιβάζω μέσα μου.

Στις δύσκολες στιγμές που ανέδειξαν τη δύναμή μου.

Στις μέρες που χαμογέλασα και έκανα κάποιον χαρούμενο.

Στο σκοτάδι μου που μου δείχνει το φως.

Στην μοναξιά της στιγμής που οδηγεί την σκέψη μου στην αγάπη.

Σε όσα έζησα και αποτελούν το παρελθόν μου. Είναι δικά μου, μοναδικά μου.

Στο αγκάθι μου που με έκανε ακόμα πιο όμορφη.

Στην αλήθεια μου που πονάει μα δεν είναι ψέμα.

Στη ζωή.

Στη χαρά.

Σε σένα που υπάρχεις.

Σε μένα που με αγαπάω.

Υπάρχουν πολλά και διαφορετικά πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένη καθώς περνά ο καιρός. Με κάνουν ευτυχισμένη γιατί μου θυμίζουν πως είμαι ζωντανή. Υπάρχω, αναπνέω. Τι είναι άραγε πιο σημαντικό απ’ αυτό;

Ξέρω πως είναι δύσκολο σε μια εποχή που τα θέλουμε όλα, να νιώσουμε ευγνώμονες για τα μικρά και να δούμε λίγο θετικά τ’αγκαθάκια μας. Και μένα μου πήρε πολύ καιρό. Μα η ζωή μου έγινε μαγική από τότε. Δεν έγινε ιδανική αλλά μαγική. 

Φτιάξε τη δική σου λίστα ευτυχίας και πες ευχαριστώ σε αυτά που πλημμυρίζουν τη ζωή σου. Και μην σκέφτεσαι τι πρέπει να συμπληρώσεις. Ο κάθε ένας από μας έχει τη δική του, προσωπική και μοναδική λίστα με ό, τι τον κάνει ευτυχισμένο. Άλλωστε, η ευτυχία ποτέ δεν ήταν μία.








                                                                   
                       

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας

Oli McAvoy ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ (XV) Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα καλαμιές. Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω. Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς, ν'ακριβολογώ μες στα μυστήρια. Μια γλώσσα όπως η ελληνική όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και άλλο πράγμα ο έρωτας. Άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα. Άλλο η πίκρα και άλλο το μαράζι. Άλλο τα σπλάχνα και άλλο τα σωθικά. Με καθαρούς τόνους, θέλω να πω,που -αλίμονο-τους αντιλαμβάνονται ολοένα λιγότερο αυτοί που ολοένα περισσότερο απομακρύνονται από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο αφομοιωμένος μας μόχθος,έτσι καθώς δεν παύει να επαναστρέφεται κάθε μέρα όλος θάμβος για να μας ανταμείψει. Θέλουμε-δε θέλουμε, αποτελουμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας αέναης ανταλλαγής ανάμεσα σ'αυτο που μας συντηρεί και σ'αυτο που του δίνουμε για να μας συντηρεί: το μαύρο,που δίνουμε, για να μας αποδοθεί λευκό, το θνησιμαίο,αείζωο. Και χρωστάμε στην διάρκεια μιας λάμψη

Να λες ουρανός!

"Να λες ουρανός και ας μην είναι."                                                                                                                     Γιάννης Ρίτσος

Το ασημένιο μονοπάτι

"Στάθηκε στο παράθυρο της παιδικής του κάμαρας και κοίταξε την Αραβική Θάλασσα. Είχε σχεδόν πανσέληνο · το φεγγαρόφωτο, όπως απλωνόταν απ' τα βράχια που δέσποζαν πάνω απ' το Δρόμο των Σκανδάλων, δημιουργούσε την ψευδαίσθηση ενός ασημένιου μονοπατιού, ενός δρόμου που οδηγεί σε μια χώρα μαγική. Κούνησε το κεφάλι · δεν πίστευε πια στα παραμύθια. Η παιδική ηλικία είχε παρέλθει,και η θέα απ' το παράθυρο δεν ήταν πια παρά ένας παλιός και συναισθηματικός απόηχος. Στο διάβολο να πάει!Ας έρθουν οι μπουλντόζες. Αν το παλιό αρνείται να πεθάνει, δεν μπορεί να γεννηθεί το νέο." Σατανικοί Στίχοι, Σαλμάν Ρούσντι