Φως και σκιά

Fan Ho-Approaching Shadow

"Όπου υπάρχει φως υπάρχει και σκιά και όπου σκιά υπάρχει και φως.Δεν υπάρχει σκιά χωρίς φως,ούτε φως χωρίς σκιά.Το είπε και ο Κάρλ Γιουνγκ σε κάποιο βιβλίο του:Η σκιά είναι δόλια στον ίδιο βαθμό που εμείς είμαστε ευθείς.Όσο εμείς εντείνουμε την προσπάθεια να γίνουμε ενάρετοι, εξαιρετικοί και τέλειοι,τόσο η σκιά αποκαλύπτει τη βούλησή της να γίνει σκοτεινή,μοχθηρή και καταστροφική.Όταν ξεπερνάμε τον εαυτό μας για να γίνουμε τέλειοι,τότε η σκιά κατεβαίνει στην Κόλαση και γίνεται Σατανάς.Αυτό συμβαίνει γιατί,από την άποψη του φυσικού κόσμου όπου ζούμε,η υπέρβαση του εαυτού μας είναι εξίσου βαθιά αμαρτωλή πράξη με την υποβίβασή του."

Χαρούκι Μουρακάμι

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας

Oli McAvoy ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ (XV) Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα καλαμιές. Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω. Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς, ν'ακριβολογώ μες στα μυστήρια. Μια γλώσσα όπως η ελληνική όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και άλλο πράγμα ο έρωτας. Άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα. Άλλο η πίκρα και άλλο το μαράζι. Άλλο τα σπλάχνα και άλλο τα σωθικά. Με καθαρούς τόνους, θέλω να πω,που -αλίμονο-τους αντιλαμβάνονται ολοένα λιγότερο αυτοί που ολοένα περισσότερο απομακρύνονται από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο αφομοιωμένος μας μόχθος,έτσι καθώς δεν παύει να επαναστρέφεται κάθε μέρα όλος θάμβος για να μας ανταμείψει. Θέλουμε-δε θέλουμε, αποτελουμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας αέναης ανταλλαγής ανάμεσα σ'αυτο που μας συντηρεί και σ'αυτο που του δίνουμε για να μας συντηρεί: το μαύρο,που δίνουμε, για να μας αποδοθεί λευκό, το θνησιμαίο,αείζωο. Και χρωστάμε στην διάρκεια μιας λάμψη

Διαβάστε περισσότερα

Να λες ουρανός!

"Να λες ουρανός και ας μην είναι." Γιάννης Ρίτσος

Διαβάστε περισσότερα

Το ασημένιο μονοπάτι

"Στάθηκε στο παράθυρο της παιδικής του κάμαρας και κοίταξε την Αραβική Θάλασσα. Είχε σχεδόν πανσέληνο · το φεγγαρόφωτο, όπως απλωνόταν απ' τα βράχια που δέσποζαν πάνω απ' το Δρόμο των Σκανδάλων, δημιουργούσε την ψευδαίσθηση ενός ασημένιου μονοπατιού, ενός δρόμου που οδηγεί σε μια χώρα μαγική. Κούνησε το κεφάλι · δεν πίστευε πια στα παραμύθια. Η παιδική ηλικία είχε παρέλθει,και η θέα απ' το παράθυρο δεν ήταν πια παρά ένας παλιός και συναισθηματικός απόηχος. Στο διάβολο να πάει!Ας έρθουν οι μπουλντόζες. Αν το παλιό αρνείται να πεθάνει, δεν μπορεί να γεννηθεί το νέο." Σατανικοί Στίχοι, Σαλμάν Ρούσντι

Διαβάστε περισσότερα

Μαύρη Κουκουβάγια

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου