Η ζωή έχει ανάγκη το χαμόγελό σου!

Είναι κάτι που με απασχολεί εδώ και πολύ καιρό μα προσπαθώ να το καλύψω με άλλες σκέψεις και αναζητήσεις γιατί με πονάει. Όλους μας πονάει αυτό που δεν μπορούμε να αποδεχτούμε. Και εγώ δεν μπορώ να αποδεχτώ αυτό που έχει γίνει ο κόσμος γύρω μου.

Δεν ζούμε σε δύσκολους καιρούς, εμείς έχουμε γίνει δύσκολοι. Και απαράδεκτοι κατά τη γνώμη μου. Ζηλεύουμε οποιονδήποτε βλέπουμε να πηγαίνει μπροστά και, κάτι αναπόφευκτο, την πρόοδο, καταδικάζουμε. Μασάμε την καραμέλα της οικονομικής κρίσης και, βολεμένοι στην μιζέρια που μας πουλάνε, κρίνουμε αυτούς που έχουν το θάρρος να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να είναι αληθινοί.

Ο Κρισναμούρτι πολύ σωστά είπε πως η κρίση που βιώνουμε είναι μια κρίση συνείδησης. Πώς όχι όταν ενοχλεί το χαμόγελό μου; Πώς όχι όταν είμαι ευγενική και μου απαντάνε με αγένεια; Πώς όχι όταν χαίρομαι τη ζωή και κάνουν τα πάντα για να με κατεβάσουν από το συννεφάκι μου; Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι θα φοβόμουνα να πω πως είμαι ευτυχισμένη. Δεν πίστευα ποτέ πως θα δω τους ανθρώπους γύρω μου να τρέφονται από τη δυστυχία. Και δεν φταίει καμία οικονομική κρίση. Φταίει που έχει χαθεί η αγάπη. 

Φταίει που κατευθύνεις τη ζωή σου στην δυστυχία και όχι στην χαρά. Φταίει που δεν αποδέχεσαι τον εαυτό σου. Φταίει που βολεύεσαι, που δεν κυνηγάς τα όνειρά σου. Φταίει που κατηγορείς τη ζωή και τις καταστάσεις γύρω σου και δεν αποφασίζεις να μεγαλώσεις και να αναλάβεις την ευθύνη για την ζωή σου. Εγώ, όμως, και κάθε άλλος, δεν είμαστε υπεύθυνοι για σένα, αγαπητέ μου..

Το να είσαι άνθρωπος και να χαίρεσαι που είσαι αληθινός θέλουν να με κάνουν να πιστέψω πως δεν είναι φυσιολογικό σε τούτη τη ζωή. Ίσως σε κάποιο παράδεισο… Σε αυτόν οφείλω να μαρτυρήσω, λένε. Μα εγώ δεν θα βρωμίσω την ψυχή μου .. Μπορεί  να πέφτει σε λακκούβα με βρομόνερα αλλά εγώ θα την κάνω να γελάει και θα την καθαρίζω! Θα τα καταφέρω. Θα καταφέρω να κρατήσω αυτή την όμορφη ψυχή καθαρή μέσα σ’ αυτήν την ασχήμια του κόσμου!

Εγώ θα συνεχίσω να απολαμβάνω τη ζωή. Θα ευχαριστώ κάθε μέρα που είμαι ολοζώντανη. Θα κλαίω όταν πέφτω, θα παλεύω να σταθώ ξανά στα πόδια μου και όταν φτάνω θα πανηγυρίζω την νίκη μου. Ποίος σου είπε πως η ζωή μου ήταν και είναι εύκολη; Επειδή χαμογελάω; Αφού τόσο αναρωτιέσαι, να το μυστικό μου : Εκτιμάω τη ζωή μου και ό, τι αυτή μου δίνει, με αγαπάω με όλη τη δύναμη που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος και με αποδέχομαι για τα καλά και τα άσχημά μου γιατί αυτό είμαι και δεν το αλλάζω για να γίνω κάτι περισσότερο. 

Η ζωή έχει ανάγκη το χαμόγελό σου. Και την αγάπη σου. Μην χάνεις άλλο χρόνο. Και την επόμενη φορά που θα δεις έναν ευτυχισμένο άνθρωπο, να τον θαυμάσεις!